Kolayını anlat...

Durup dururken aklıma geldi kaç ay önce arkadaşlarımın izlemem için ısrar ettikleri film. Merak ediyordum ama nedense izleyesim gelmemişti bir türlü. Oturdum ilk başta son sahnesini izledim. Kitaplarda çok yapıyorum ama filmlerde yapmam demiştim ya birkaç yazı önce, yaptım. Zaten biliyordum sonunu ama pek fark etmedi - sadece son sahneyi izleyince de ağladım, baştan başlayıp sonuna geldiğimde de.

Eminim birçok blogda ve sahnelerin yer verildiği sitede vardır ve bu yüzden çok klasik olacak biliyorum ama kapanış sözlerinden alıntılar vereceğim sadece bu yazıda.

Spoiler falan dinlemeyin alın DVD'sini, izleyin İncir Reçeli'ni...


"Şimdi kapat gözlerini, yapacağın güzel şeyleri düşün. Beni unut demeyeceğim; çünkü ben seni unutamazdım. Ama sakın hayata küsme. Dışarıda hikayelerini anlatmanı bekleyen binlerce hayat var. Hepsi de anlaşılmayı bekliyor benim gibi… Yaz aşkım, hiç durmadan yaz. Birbirlerini anlat onlara. Birbirlerine değerek, birbirlerine dokunarak yaşamanın güzelliğini anlat. Birbirlerine karışmayı anlat. Yaşam savaşı içinde yaşamayı, yaşatmayı unuttuklarını anlat. Sevişmeyi anlat onlara… En zor anlarda bile, hiç ayrılmamacasına tek vücut olmayı anlat. Yanlız yürümek zor, kolayını anlat."